روتیتر: گاهی یک تلنگر لازم است تا از غفلت به درآییم؛ خواه از سوی دوست باشد یا غیر دوست.
به گزارش روتیتر ، همین چند ماه پیش بود که انتخاباتی پرشور برگزار شد و رکوردهایی خلق شد که کمنظیر و گاه بینظیر بود؛ و آنچه در انتخابات شورای شهر کرج رخ داد البته بینظیر.
مردم در شهری که صدای واحدی در آن شنیده نمیشد و به دلایل گوناگون و از جمله ناهمگونی جمعیتی و قومیتی آرای متفاوتی داشتند ناگاه یکدست شدند و به یک لیست که قاطبه آن نیز آکادمیک هستند، رای دادند.
فارغ از این که این لیست در جغرافیای سیاسی کشور به کدام طیف سیاسی وابسته است، نفس این که مردم یک شهر امیدوارانه پای صندوقهای رای آمدهاند و خاصه آن که به چهرههای دانشگاهی رای دادهاند دارای اهمیت بسزایی است.
باید قدر این موهبت الهی را دانست و سر بر آستانش سایید و زبان به شکر گشود که مردم چنین به یک رویکرد در نظام جمهوری اسلامی – فارغ از نگاه سیاسی – اعتماد کردهاند و آنها را برگزیدهاند.
اما آیا ما با رای مردم چنین کردهایم و شاکر بودهایم؟ واقعیت آن است که از فردای این انتخاب، آنچه از این جمع منتخب به برون تراویده است آهنگ اختلاف بوده است و بانگ ناامیدی برآمده از این ساز ناکوک.
این اختلاف و ناهمگونیها، در انتخاب شهردار کرج به اوج خود رسید و اعضای این شورا نتوانستند ید واحدهای برای انتخاب واحد شوند؛ و شد آنچه نباید میشد: درگیری و تفرقه.
هر چند وجود اختلاف سلیقه و تفاوت مشی سیاسی و تا حدودی گفتمانی بین اعضای یک نهاد امری طبیعی است و نباید از آن ترس و واهمهای داشت، اما اگر این امر از حد خود فراتر رود، تبدیل به چالش و بحران میشود و مدیریت آن چندان ساده نخواهد بود.
اعضای محترم شورای شهر کرج و شهردار محترم این کلانشهر باید فکری به حال خود و شهر کنند. اگر این گونه که با شتاب و بیپروا و در در روی هم کمیت خویش را زین کردهاند و به پیش میروند ادامه دهند، خدای ناکرده در همان ابتدای راه این اسب نگونسار میشود و سرکشوار سوارش را زمین میزند.
بیاییم یک بار دیگر با خود مرور کنیم؛ مردم در یک فرآیندی که برای همه ما روشن است ما را انتخاب کردهاند. تمامی اعضای قبلی شورا حذف و گروه جدیدی برگزیده شدهاند. امید و تغییر دو کلیدواژه این انتخابند.
امید به آینده برای تغییر و بهبود در مدیریت شهر و تنفس در فضای شهر.
آیا آنچه امروز در فضای مدیریت شهری و پارلمان شهری میگذرد با این فرآیند همخوانی دارد؟
اعضای محترم شورای شهر باید بپذیرند که برای رسیدن به هدف مشترک خود اختلافات را کنار بگذارند و برخی نقدها و اختلافات را به جای آن که به فضای رسانهها بکشانند در جمع خصوصی خود طرح کنند و از ایجاد التهابهای ناروا و غیرضرور در شهر بپرهیزند.
اصطلاح معروفی است که “حاشیه” که میآید “متن” کنار میرود. نگذاریم حاشیه و حاشیهها، متن اصلی اهداف شورا که همانا خدمات بهتر به شهروندان است را از بین ببرد.
بدون تردید اگر فضای اختلاف و مچگیری و تفرقه تداوم داشته باشد مردم مهمترین متضررکنندگان آن هستند. به خاطر مردم، به حاشیهها دامن نزنید؛ چرا که پارلمان شهری خانه امید شهروندان است و نباید به این امید آسیب وارد کرد.